De klanten in het café zijn allemaal kleine, levensechte robots. Het publiek wordt uitgenodigd om heel dichtbij aan te schuiven. Hier worden GEEN schermen of projecties gebruikt, alles is echt aanwezig en tastbaar.
Het is muziek zonder luidsprekers in een animatie zonder scherm.

binnenin is een kleine privé voorstelling, met levendige poppen en poetische machientjes. Toeschouwers kunnen om de beurt één van de 3 verschillende hoofden op zetten.

Mono haalt op z'n driewielertje allerlei apenstreken uit.
Hij bedelt om lekkers en speelt in ruil op zijn orgeltje. Zijn gekrijs gaat door merg en been maar zijn blik raakt ieders hart.

Dirk is zo levensecht dat hij al vele menselijke avonturen heeft meegemaakt.
Velen geven hem een aalmoes of proberen een gesprek met hem aan te knopen. In een Duits winkelcentrum is hij zelfs een keer door de politie gearresteerd..